مدح و شهادت امام جعفر صادق علیه‌السلام
هرچـند دسـتـپـاچـه شـده در بـرابرت دریا رسانده است خودش را به محضرت تا اینکـه رود رود بـیـاشـامـد از لـبت قـدری وسـیـع‌تـر بـشود پـای مـنـبرت می‌ایـستـنـد پـشـت سرت اهل آسـمـان وقـتـی شـنـیـده مـی‌شـود الله اکــبـرت گل‌ها شنـیده‌اند به نقل از نـسـیم صبح از عـطر واژه‌هـای همیـشه معـطرت خورشیدِ سربرهنۀ پس‌کوچه‌های شب! پس کو عبای ساده و عـمامۀ سرت؟! آشـفـتـه کـرده موی درخـتـان تاک را انـگـورِ حـمـله کرده به لبخـند آخـرت خورشیدِ خون به دل شده از دست روزگار! بر شانه‌های کوه چرا رفت پیکرت؟! |